Terapia ręki – dla kogo?

Wydaje się, że zajęcia terapeutyczne przeznaczone są głównie dla dzieci, tych młodszych i tych ciut starszych. Często bywa jednak tak, że niewygaszone odruchy niemowlęce, problemy z napięciem mięśniowym, czy równowagą są z nami nawet w dorosłym życiu. Takie sytuacje często dotykają także osób z chorobami neurologicznymi.

Jak zatem jest z terapią ręki?

Terapia ręki przeznaczona jest dla osób (w tym w dużej mierze dla dzieci) z :

• trudnościami manualnymi – jak zapinanie guzików, wiązanie sznurowadeł,
• trudnościami grafomotorycznymi
• niekształtnym i zaburzonym poziomem pisma
• trudnościami z równowagą
• trudnościami z lateralizacją
• nieprawidłową postawą podczas pracy przy stoliku
• wzmożonym lub osłabionym napięciem mięśniowym
• niedostosowanym tempem pracy (zbyt szybkie lub zbyt wolne).

Wydaje się, że głównym celem będzie usprawnienie motoryki małej. By terapia była efektywna i sukcesywna należy do pacjenta podejść całościowo. Musimy zadbać zarówno o wcześniej wspomnianą motorykę, ale także o percepcję wzrokową, koordynację wzrokowo-ruchową i celowość wykonywanych działań.

Wiodące cele terapii ręki to rozwój funkcji samoobsługowych, umiejętności szkolnych oraz brak trudności w zabawach.

Nie można zapomnieć o tym, że sama terapia ręki nie jest zbawienna dla naszego pacjenta. Często należy zadziałać wspierając się innymi specjalistami jak logopeda, fizjoterapeuta, czy psycholog.

Żródło: Bartkiewicz W., Giczewska A., Terapia ręki, Warszawa 2014.